Prästmor hadd kumm ihåg va ha had läst um va lains påven ei Rom var kledar.
Ha hadd en stäur, langar, veidar särk. Den to ha u kled äutpa, så de söintes vasken häur råcken ellar byxar sag äut. U så to ha en sjal sum var mörkar ei buttn me gäul rändar ei. Den klippt ha ett hul mitt ei så stäurt att prästn kund fa häud iginum, u så hängd ha ett stjånn tibakas, u ett fram u ett ner pa var axl. Så to ha en veitar krage me spitsar kringg u bant äutpa kringg halsn.
- Seså, min gubbe, sägd fräui, ga nå ei körku u hald jaulote,
(Det var en syn. Man var inte van med liturgiska kläder i Lau på 1890-talet.)